Er is schaarste op de woningmarkt en om een huis te vinden voor jezelf of bijvoorbeeld je kinderen, moet je soms creatieve oplossingen verzinnen. Arianda Schepers (53) en haar man Hans Schreuder deden precies dat: zij splitsten hun boerderij, zodat hun kinderen Lex (22) en Luna (20) ruimte hebben.
Arianda en haar man wonen al dertig jaar in Gemonde, een dorpje onder de rook van Den Bosch. Zo’n vijf jaar geleden besloten ze om hun woonboerderij te splitsen, omdat het best groot is voor hen tweeën. „We wisten dat er mogelijkheden waren binnen onze gemeente, Sint-Michielsgestel, en dat ons huis aan de regels voldeed”, vertelt Arianda.
Er werden nogal wat eisen gesteld, vertelt ze. „Het huis moest voldoen aan een bepaalde afmeting, het is een langgevelboerderij. Maar het meest ingewikkelde waren al die rapporten en de mensen die je daarvoor nodig hebt”, blikt ze terug. „We hebben diverse bureaus moeten inschakelen. De gemeente wilde een tekening van hoe het zou worden en welke ruimte voor welk doel zou worden gebruikt.”
Een ander extern bureau bracht in kaart hoe de omgeving was, qua geluid en omgevingsbeweging. Ook moest er een architect aan te pas komen. Al met al kwam er dus heel wat bij kijken. „Het is een oude boerderij, er zijn geen tekeningen van. Uiteindelijk was het heel ingewikkeld en duur. We zijn er zeker meer dan 15.000 euro aan kwijt geweest, waarschijnlijk wel meer. Ik snap dat er mensen zijn die dan afhaken.” Daarbij komen nog de kosten voor de verbouwing, dus het liep behoorlijk in de papieren.
Toch heeft ze er geen spijt van. Haar 22-jarige zoon Lex heeft zijn eigen mancave en haar 20-jarige dochter Luna heeft haar eigen woonruimte, nu de woning is gesplitst. „Toen wij hiermee begonnen, waren onze kinderen 15 en 17. Ze vonden het een leuk plan, ze voelden wel aan dat het hun kans ging worden.”
Arianda’s dochter besloot om voor haar studie op kamers te gaan in Den Bosch, maar is toch weer naast haar ouders komen wonen. „Ze woonde in een klein kamertje, voor veel geld. Een tijd geleden vroeg ze: kan ik toch niet aan één kant komen wonen?” Nu heeft ze het een stuk beter voor elkaar: ze heeft een eigen keuken, een badkamer, woonkamer en drie slaapkamers. In een van de slaapkamers laat ze een vriendin wonen.
Haar zoon Lex heeft zijn intrek genomen in de aanbouw aan het huis, die hij omgetoverd heeft tot mancave. „Daar zit hij vaak met zijn met zijn vrienden. Het heeft alleen geen woonbestemming, dus hij heeft nog een slaapkamer in ons huis. Hij heeft het gezellig ingericht, met zijn motorspullen, wat meubels vanuit het huis en een grote tv. Het is echt zijn plek.”
Zijn er ook nadelen aan deze manier van wonen, bijvoorbeeld dat je elkaar steeds tegenkomt? „Daar gaan we vast achter komen”, zegt Arianda. „We moeten elkaar vooral de ruimte geven en gaan wel onze eigen weg. We doen echt ons eigen ding. Als ik bijvoorbeeld boodschappen doe, hoef ik niet meer tegen de kinderen te zeggen dat ik even weg ben.” Wel werkt ze zelf veel vanuit huis, omdat ze trainingen geeft.
Ze vraagt geen huur aan haar kinderen, maar is wel van plan om dat in de toekomst te gaan doen. Wel staat er op een andere manier iets tegenover: zoon Lex helpt in de tuin, dochter Luna staat regelmatig in de keuken. „Mijn dochter houdt ook erg van koken en doet dat vaak, dat is fijn. Ook helpen ze mee als er klusjes of reparaties nodig zijn. De boerderij is van 1898, dus er zijn regelmatig klusjes.” Ook betalen ze hun eigen energie. „Zolang wij het bedrag voor de huur niet nodig hebben, is het prima zo.”
Arianda hoopt dat ze andere mensen kan inspireren om ook hun woning te splitsen, zodat bijvoorbeeld hun kinderen daar kunnen wonen. Dit kan ook een oplossing zijn voor de krapte op de woningmarkt. Het is nu makkelijker dan vijf jaar geleden, omdat het ‘wooncontingent’ is afgeschaft.
Het wooncontingent betekende dat gemeentes te maken hadden met een maximaal aantal woningen dat zij mochten realiseren per jaar. Het was niet gunstig om dat te doen met splitsingen, omdat gemeentes dan eventuele andere plannen niet konden realiseren, en omdat het onvoldoende geld opleverde.
Het is niet zo dat het nu een recht is dat je iets zonder woonbestemming geschikt mag maken om wel in te wonen. „Wel kunnen gemeentes er nu iets gemakkelijker aan meewerken, omdat het hen geen andere woning ‘kost’. Maar veel gemeentes doen dat nog steeds niet, dat is jammer en zelfs onbegrijpelijk”, zegt Arianda.
„Het zou mooi zijn als we anderen, vooral gemeentes, kunnen inspireren om hier werk van te maken”, zegt Arianda. „Er zijn maar weinig leeftijdsgenoten van onze kinderen die de mogelijkheid hebben om zelfstandig te gaan wonen: de woningen zijn gewoonweg onbetaalbaar of onvindbaar voor hen.”
Dit kan een inspirerend voorbeeld zijn voor andere gezinnen die misschien ook ruimte willen creëren voor hun kinderen of andere familieleden. Het delen van een huis kan een praktische en gezellige oplossing zijn voor het tekort aan betaalbare woningen. Het vereist echter wel planning, toewijding en financiële investeringen om een woning te splitsen en iedereen een comfortabele leefruimte te bieden. Met de juiste aanpak kan het echter een succesvolle en lonende oplossing zijn voor het huidige woningtekort.
