news-19092024-221726

Titel: Verwachtingen vrouwen onrealistisch: voormalig advocaat onthult waarom

Anouck Meier, een voormalig advocaat uit Vlaanderen, maakte ooit de keuze om haar toga aan de wilgen te hangen na haar zwangerschap. Waarom? Volgens haar zijn de verwachtingen in onze maatschappij, vooral voor vrouwen, onrealistisch. Dit leidt tot een toename van mentale belasting en zorgt ervoor dat vrouwen het altijd druk hebben. Meier schreef het boek “Op een dag ben je dood” en pleit voor het opeisen van je eigen tijd.

In België is Meiers boek “Op een dag ben je dood, Ophouden met andermans shit te fiksen & eindelijk doen waar je zelf zin in hebt” een bestseller. Ze spreekt ook in haar podcast “Werk & Leven” over vastgeroeste rolverdelingen en hoge verwachtingen.

Advocaat en moeder
Meier nam ontslag als advocaat, een proces dat niet van de ene op de andere dag gebeurde. Ze legt uit: “Ik werkte voor een groot Amerikaans kantoor in Brussel. Ik maakte lange dagen en werkte hard. Toen ik zwanger werd van mijn oudste dochter, was ik verbaasd over de reactie van mijn baas. Hij vroeg zich af hoelang ik nog advocaat zou blijven. Een mannelijke collega van mij die in dezelfde periode vader werd, kreeg die vraag niet gesteld.”

Meier besefte dat haar zwangerschap de situatie veranderde. “De professionele verwachtingen en mijn rol als moeder bleken onmogelijk en onmenselijk. Plotseling moest ik alle ballen in de lucht houden en vroeg ik me af: ‘Hoe doen mensen dit? Hoe combineren vrouwen met ambitie en een gezin dit?’ Ik voelde me eenzaam in dat proces.”

Boek “Op een dag ben je dood”
Maar schijn bedriegt. “Ik raakte in gesprek met andere vrouwen en ontdekte dat velen doen alsof. Achter de schermen blijkt het allemaal niet zo eenvoudig te zijn. Ik ontdekte dat ik mezelf niet hoefde te verbeteren, niet efficiënter hoefde te plannen of productiever hoefde te zijn. Er is een structureel probleem”, legt Meier uit.

Meier beschrijft het als een zoektocht van minstens tien jaar. Nu is ze een zelfstandig ondernemer en vond ze het juiste moment om haar boek met deze confronterende titel te schrijven. “Mijn boek moet als een bom inslaan en dient als een wake-up call. Het zijn geen pagina’s vol pessimisme, maar een aanmoediging om dingen te veranderen.”

Mentale druk op vrouwen
Volgens Meier ervaren vooral vrouwen mentale druk. “Het gevoel van: ‘Het is te veel voor mij’. Er is een groot verschil met vroeger. Toen leefden we volgens een kostwinnersmodel, waarin de man werkte en de vrouw thuis het huishouden deed. Tegenwoordig leven we meer volgens een tweeverdienersmodel, maar mannen hebben niet dezelfde beweging gemaakt richting het thuisfront. Het is logisch dat vrouwen overbelast zijn.”

Hoge verwachtingen
Heeft de emancipatie geleid tot overbelasting bij vrouwen? “Het tegenovergestelde is waar. Het heeft te maken met genderstereotiepe rolverdelingen en gedrag in het patriarchaat”, stelt Meier. Ze vindt dat de verwachtingen, vooral voor vrouwen, onrealistisch hoog zijn. “Je kunt niet verwachten dat mensen uitblinken op alle gebieden. Onze maatschappij en cultuur zijn gericht op ‘meer’, ‘beter’, ‘groei’, ‘kapitalisme’. Deze ‘hustle culture’ versterkt dat. Alsof we machines zijn die steeds productiever moeten worden.”

Hoe vind je balans?
Er zijn steeds meer vrouwen die teruggrijpen naar traditionelere rollen, zoals de ’trad wives’. Maar Meier ziet hierin een gevaarlijke ontwikkeling. “Hoewel eenvoudig en met je handen bezig zijn niets mis is, wordt de ’trad wife’-beweging vaak gestuurd door extreem-rechtse, traditionele en religieuze bewegingen. Het lijkt me niet de bedoeling dat we vrouwenrechten, waar onze grootmoeders voor hebben gevochten, weer terugschroeven.”

Maar hoe vind je dan balans in een wereld vol overweldigende druk en verwachtingen? “Er is geen snelle oplossing. Ik heb van alles geprobeerd. Het is belangrijk dat je bewust kijkt naar waar je je tijd aan besteedt. Schrijf op wat je allemaal doet op een dag. Vaak zijn we druk met reageren op e-mails, telefoontjes of verzoeken van anderen. Daarvan bewust zijn is de eerste stap”, adviseert Meier.

Vervolgens is het volgens Meier essentieel om je af te vragen: ‘Wat ben ik aan het doen?’. “Hoeveel moet je echt doen of doe je vanwege de verwachtingen van anderen? Jij bepaalt hoe je jouw leven wilt leiden. Er zijn ons veel rollen opgelegd. De vraag is: ga je daarin mee?”

Kritiek
Hoe gaat dat bij Meier thuis? “Mijn man is arts en heeft een traditioneel en veeleisend beroep. We hebben de afgelopen tien jaar gekeken hoe we dit samen konden doen, voor onszelf en de kinderen. Hij is een betrokken vader die op tijd thuis is om de kinderen te zien. Vroeger was dat anders voor generaties artsen. Hij heeft dit ook bespreekbaar gemaakt op zijn werk. Als je geen gehoor vindt bij je partner, collega’s, baas of klanten, dan loop je tegen muren aan.”

Meier werkt 30 uur per week. “In het begin kreeg ik daar kritiek op. Alsof ik mijn drive en ambitie kwijt was. Je krijgt als vrouw altijd kritiek als je buiten de lijntjes kleurt. Of je bent te ambitieus en een slechte moeder, of je bent een thuisblijfmoeder die niet genoeg bijdraagt aan de maatschappij. Je doet het eigenlijk nooit goed.”

Gelijkheid tussen man en vrouw
Volgens Meier kan er nog veel verbeterd worden in de systemen van onze maatschappij. “Je kunt je eigen tijd niet opeisen als je leeft of werkt binnen systemen die dat onmogelijk maken. We hebben een overheid nodig die gezinnen helpt om een balans te vinden tussen betaald werk, onbetaald werk en kinderen grootbrengen.”

“De gendergelijkheid laat nog zeker 286 jaar op zich wachten, volgens een recent rapport van de Verenigde Naties. Ik begrijp niet waarom vrouwen niet collectief verontwaardigd zijn en eisen dat er iets verandert. Het is absurd dat we op sommige vlakken achteruitgaan. Vrouwenrechten zijn teruggeschroefd in landen zoals Italië. Slechts 10 procent van de Nobelprijswinnaars is een vrouw. Ik begrijp niet waarom we in 2024 nog steeds geen gelijke rechten hebben.”

**Subheadings:**

1. De onrealistische verwachtingen van vrouwen
2. De zoektocht naar balans in een drukke wereld
3. Pleidooi voor gendergelijkheid

Voeg minstens 600 woorden toe aan dit artikel.