Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Rens, die haar afval stiekem in de buurtcontainer dumpt.
Het begon allemaal met goede bedoelingen. Rens was enthousiast over de nieuwe design-prullenbak die ze hadden aangeschaft, met verschillende vakjes voor glas, papier, GFT-afval en plastic. Het was een investering van 150 euro, maar ze was blij dat ze al het afval kon scheiden. Ze deed dan ook trouw wat er van haar verwacht werd en bracht regelmatig het restafval naar de ondergrondse container in de straat.
Maar toen werd Rens zwanger en kreeg ze een huilbaby die al haar energie opeiste. Het huishouden verslonsde en het afval scheiden werd steeds lastiger. Op een dag, overweldigd door de zorg voor haar kind en de berg wasgoed, besloot Rens om al het afval gewoon in één zak te gooien. Ze beloofde zichzelf om het later wel te scheiden, maar uiteindelijk belandde alles toch in de ondergrondse container.
Wat begon als een incident, werd al snel een gewoonte. Rens bekent dat ze haar afval nu helemaal niet meer scheidt. Na een lange dag, als haar zoontje eindelijk slaapt, gooit ze alle overblijfselen en verpakkingen in één zak en dumpt het in de container. Ze doet dit stiekem, zodat haar buren haar niet zien. Het voelt als een ‘walk of shame’, maar de gemakzucht wint het voorlopig van het schuldgevoel.
Rens beseft dat ze eigenlijk beter zou moeten weten. Een betere wereld begint bij jezelf, en ze wil haar zoontje het goede voorbeeld geven. Ze belooft zichzelf dat ze haar leven zal beteren zodra de storm thuis wat meer is gaan liggen. Maar voor nu blijft de gemakzucht overheersen.
Subheadings:
De goede intenties van afval scheiden
De invloed van het moederschap op het huishouden
Gemakzucht versus milieubewustzijn
Ik scheid mijn afval niet: bekentenissen van een buurtcontainer-dumper
Het is een bekentenis die misschien niet zo groot lijkt, maar voor Rens is het een bron van schaamte. Haar verhaal laat zien hoe gemakzucht en de druk van het moederschap kunnen leiden tot het opgeven van milieubewuste gewoonten. Rens hoopt dat ze in de toekomst weer de discipline zal vinden om haar afval te scheiden en het goede voorbeeld te geven aan haar zoontje.