Een delegatie van de Saramaccaanse gemeenschap uit Suriname is naar Nederland gekomen om te leren hoe ze effectiever kunnen protesteren tegen ontbossing en goudwinning in hun leefgebied. De Saramaccanen, die in het binnenland van Suriname wonen, hebben al jarenlang te maken met deze problemen en hebben gemerkt dat hun protesten in Suriname niet de gewenste resultaten opleveren. Daarom hebben ze besloten om de expertise van Greenpeace in te schakelen, een grote milieuorganisatie met ervaring in het organiseren van effectieve protestacties.
Noris Banafoo, een 31-jarige inwoner van het dorp Baikutu in het district Sipaliwini, is een van de Saramaccanen die hoopt te leren van Greenpeace. Hij legt uit: “We lopen nu mee en schuiven aan bij meetings om te kijken hoe ze verschillende demonstraties organiseren. In Suriname zijn er weinig organisaties waar we op deze manier kunnen leren demonstreren.” Banafoo benadrukt dat de ontbossing een directe invloed heeft op hun voedselvoorziening in de dorpen, aangezien hun kostgronden worden geplunderd door dieren.
De economische positie van Suriname is zwak en het land is steeds afhankelijker geworden van houtkap en goudwinning. Het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten heeft in 2007 geoordeeld dat de Surinaamse overheid de rechten van inheemse gemeenschappen schendt. Suriname staat bekend als een van de bosrijkste landen ter wereld, met 93 procent van het oppervlak bedekt met bos. Ondanks regels voor duurzame houtkap worden deze vaak niet nageleefd, wat leidt tot bosverarming en verstoring van de biodiversiteit.
Daarnaast vormt de ongecontroleerde goudwinning een groot probleem voor het ecosysteem. Chemische middelen die worden gebruikt bij het delven komen in het water terecht, waardoor het water troebel wordt en roofvissen die afhankelijk zijn van zicht om te jagen worden bedreigd. De Saramaccanen zijn vastbesloten om deze problemen aan te pakken en hopen dat Greenpeace hen kan helpen om effectievere protestacties te organiseren.
262 Jaar Vredesverdrag
Op deze dag, 262 jaar geleden, sloot Nederland, destijds de koloniale autoriteit, een vredesverdrag met de Saramaccanen. Dit historische akkoord erkent de vrijheid en het leefgebied van de Saramaccanen, hoewel het niet grondwettelijk is vastgesteld. Het originele verdrag bevindt zich in het Nationaal Archief in Den Haag en symbolisch overhandigde Noris Banafoo een kopie ervan aan Tweede Kamerlid Danielle Hirsch van GroenLinks.
Banafoo hoopt dat door aandacht te vragen voor het vredesverdrag, Nederland kan helpen om de levensomstandigheden van de Saramaccanen in Suriname te verbeteren. Hij benadrukt het belang van het beschermen van de rechten en het leefgebied van inheemse gemeenschappen en roept op tot actie van de Surinaamse overheid.
Impact op de Gemeenschap
De ontbossing en goudwinning hebben een verwoestende impact op de Saramaccanen en hun leefomgeving. Naast de directe gevolgen voor de voedselvoorziening, zorgt de verstoring van het ecosysteem ook voor een verlies van biodiversiteit en aantasting van de natuurlijke hulpbronnen waar de gemeenschap afhankelijk van is.
Het is van essentieel belang dat er actie wordt ondernomen om de rechten en het leefgebied van de Saramaccanen te beschermen en duurzame oplossingen te vinden voor de problemen waarmee zij worden geconfronteerd. De samenwerking met Greenpeace en de aandacht voor het historische vredesverdrag zijn belangrijke stappen in de strijd voor gerechtigheid en duurzaamheid voor de Saramaccaanse gemeenschap.