Jörg Siegfried heeft de Duitse vertaling van het boek over kampoverlevende Wim Aloserij gefinancierd. De kleinzoon van een SS’er maakte het mogelijk om de Duitse editie van het boek te presenteren in het voormalige concentratiekamp Husum-Schwesing, waar Aloserij heeft gezeten.
Wim Aloserij, afkomstig uit Lochem, heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog drie kampen overleefd, evenals de scheepsramp met de Cap Arcona waarbij meer dan 7000 gevangenen omkwamen. Hij stierf in 2018 op 94-jarige leeftijd tijdens een herdenking in Duitsland.
Een maand voor zijn overlijden verscheen de succesvolle biografie over Aloserij, geschreven door Frank Krake. Het boek, getiteld “De Laatste Getuige”, werd in meerdere talen uitgebracht, maar nog niet in het Duits.
Toen Jörg Siegfried hoorde over het levensverhaal van Aloserij, was hij diep onder de indruk. Duitse uitgeverijen toonden echter geen interesse in een vertaling, dus besloot Siegfried om zelf de kosten op zich te nemen, met het duistere oorlogsverleden van zijn grootvader in gedachten.
“Ik kan het verleden van mijn familie niet veranderen. Het enige wat ik kan doen, is streven naar een zo vreedzaam mogelijke wereld,” verklaarde Siegfried over zijn motivatie om de vertaling te financieren.
Aloserij heeft ziektes, mishandelingen en andere ontberingen overleefd in het concentratiekamp Husum-Schwesing in Noord-Duitsland. Siegfried benadrukte het belang van het boek in het Duits, zodat het verhaal ook in Husum herinnerd kan worden.
“We hebben dit boek nodig in het Duits, omdat het cruciaal is dat dit verhaal ook in deze stad in Duitsland wordt herdacht,” aldus Siegfried tegen Omroep Gelderland. “Vaak wordt gedacht dat deze verschrikkelijke gebeurtenissen alleen in Dachau of Neuengamme hebben plaatsgevonden, maar ook hier in Husum zijn gruweldaden begaan. Mensen wisten ervan. Nu kunnen de inwoners van Husum lezen welke verschrikkingen hier hebben plaatsgevonden waar ze eerder hun ogen voor sloten.”
Frank Krake, de biograaf, en de kinderen van Wim Aloserij zijn dankbaar voor de vertaling. “Ik denk dat mijn vader hier heel blij mee zou zijn geweest. Het voelt als een erkenning,” aldus dochter Josavia Muis-Aloserij.