Karl Cook: “Het rijden van Caracole de la Roque is als het rijden op een opstijgende raket” – Paardenmagazine
Karl Cook en Caracole de la Roque tijdens de Rolex Grand Prix van La Baule. © PSV
Na hun overwinning in de Rolex Grand Prix van Rome eind mei, kwamen de Amerikaan Karl Cook en zijn voormalige partner van Julien Epaillard, Caracole de la Roque, dichtbij een herhaling van het succes op de Internationale Jumping van La Baule, opnieuw tijdens de Rolex Grand Prix. Uiteindelijk moest het duo zich gewonnen geven aan hun landgenoten, Kent Farrington en Greya. Na de persconferentie beantwoordde de bescheiden ruiter van het paard dat de Fransman “Caracool” noemde onze vragen en besprak onder andere zijn relatie met de 12-jarige Franse merrie, die hij anderhalf jaar geleden verwierf en waarmee hij mogelijk naar de Olympische Spelen van Parijs 2024 zou kunnen gaan.
U was de tweede in de barrage om te starten en de eerste die een foutloos en zeer snel parcours aflegde. Op dat moment, dacht u dat u kon winnen? Ik zou graag zeggen dat ik wist dat ik kon winnen, maar eerlijk gezegd dacht ik er niet aan. Ik zag de ronde van Max (Kühner, 8 strafpunten met Elektric Blue P) die alle risico’s nam, maar het lukte hem niet. Dus toen ik de ring binnenkwam, heb ik mijn kans gewaagd door meer op veiligheid te spelen. Bovendien wist ik dat met ruiters die achter mij kwamen zoals Kent (Farrington, winnaar met Greya) of Martin (Fuchs, 4 strafpunten met Leone Jei), ik werk te doen had.
“Wat is uw evaluatie van uw eerste bezoek aan La Baule?” Ik zou niet gelukkiger kunnen zijn met het gedrag van Caracole. Ik wilde altijd al naar La Baule komen. Met een trainer als Eric Navet heeft deze plek natuurlijk een speciale betekenis. Hij heeft me veel verhalen verteld over dit terrein. Daar vierde Eric de carrière en het pensioen van Quito de Beaussy, waar hij hem losliet in het stadion.
Twee weken geleden won u de Rolex Grand Prix van Rome. Deze week eindigde u als tweede in de Rolex Grand Prix van La Baule. Heeft u de Olympische Spelen van Parijs in gedachten? Natuurlijk zullen de Spelen een doel zijn dit jaar. Maar voor nu is mijn taak om foutloze parcoursen te rijden en me daarop te concentreren. We zullen zien en een evaluatie maken op het moment van de selectie, die de verantwoordelijkheid van de chef d’équipe, Robert Ridland, is. Ik geloof dat positiviteit positiviteit aantrekt, dus ik probeer een positieve mindset te behouden om mijn doel te bereiken.
Onder de grote evenementen voor Parijs zijn er nog mooie wedstrijden zoals Rotterdam, die op zand plaatsvindt, en Aken, met zijn immense grasarena. Op welke wedstrijden richt u zich? Naar Rotterdam gaan zou misschien wat veel van het goede zijn. Het is over een tiental dagen en Caracole heeft al goed gepresteerd in Rome en hier in La Baule. Misschien ga ik naar Aken, maar we moeten dit nog bespreken met Robert Ridland.
Het lijkt erop dat u erin geslaagd bent een zeer sterke band te smeden met Caracole. Aan de manier waarop u haar rijdt, zou men bijna denken dat het gemakkelijk is. Hoe hebt u deze verbinding met haar kunnen opbouwen? Toen ze bij mij kwam, heb ik veel tijd besteed aan het bekijken van video’s van haar met Julien Epaillard. Ik heb echt alle video’s bekeken die ik kon vinden. Ik weet dat ik haar nooit zo zal rijden als Julien, maar ik moest zoveel mogelijk informatie verzamelen over hoe ze graag gereden werd. In het begin tast je wat af. Maar het voordeel met Caracole is dat ze heel duidelijk aangeeft wat ze niet leuk vindt en wat ze niet wil (lacht). Het rijden van Caracole is een beetje als het rijden op een opstijgende raket. Je kunt haar niet stoppen. Dus natuurlijk, als je haar rijdt, is het eerste waar je aan denkt om haar te laten gaan en te doen waar ze goed in is, terwijl je haar helpt. In ieder geval springt ze beter dan ik en draait ze sneller dan ik (lacht). De prioriteit met haar is vooral om in het zadel te blijven, want ze kent haar werk perfect.
“Hoe heeft ze u veranderd als ruiter?” Deze vraag is zeer interessant. Mijn andere merrie, Kalinka van’t Zorgvliet, ook bruin, heel energiek, dynamisch en erg snel, heeft veel overeenkomsten met Caracole. Met haar moet ik ook boven mijn zadel blijven, maar mijn schouders zijn veel meer naar voren. Ik neem vooral deze houding aan omdat ze klein is. Met Caracole zit ik boven mijn zadel, met mijn handen hoger en mijn romp meer rechtop. Mijn beugels zijn op dezelfde hoogte ingesteld bij Kalinka en Caracole, maar omdat Caracole wat ronder is, zijn mijn benen iets meer gebogen, wat me het gevoel geeft dat ik korter in het zadel zit. Geeft dat het gevoel dat je veiliger bent? Nee, absoluut niet. Ik zou graag in mijn zadel kunnen zitten, maar zo werkt het niet met Caracole. Het heeft tijd gekost voordat zij en ik onze plaats vonden.
Ze moet voelen dat u er bent, maar dat u haar niet stoort, klopt dat? Precies. Ze reageert heel sterk. Het kostte ons tijd om elkaar te begrijpen en te leren communiceren. Als je haar vraagt om te draaien, als je dat te hard doet, tegen de tijd dat je beseft dat je aan het draaien bent, heeft ze bijna al een halve draai gemaakt. Je hoeft niet te veel kracht te zetten om haar iets te vragen. Ze is heel reactief, ze doet alles meteen. Het zijn allerlei codes die je moet nemen om ze met elk paard in te stellen.
“Ik kan me voorstellen dat u aan het begin wat verrassingen had toen u haar reed?” Ja, het gebeurde me tijdens sessies op het vlakke terrein dat ik rechtuit wilde gaan en voelde dat het paard draaide. Ik zei tegen haar “Waarom doe je dat?”. Uiteindelijk was het ik die, in mijn handen of mijn benen, niet stabiel genoeg was. Ze begreep een vraag van mij om te draaien. Dus ik moest leren haar te begrijpen. Ze kent haar werk zo goed dat het niet aan haar was om zich aan te passen.
Vind de resultaten van de Rolex Grand Prix van de Internationale Jumping van La Baule door HIER te klikken.
