Sarah Rossenrath (27) heeft de afgelopen jaren een zware tijd doorgemaakt nadat haar vader, Michael, werd gediagnosticeerd met kanker. De impact van deze ziekte op haar leven was enorm en leidde tot een periode van ups en downs waarin ze vaak de steun miste die ze nodig had. Nu, met haar documentaire ‘Onder de donkere wolk’, wil ze aandacht vragen voor jongeren zoals zij die te maken krijgen met de ziekte van een ouder.
Een moeilijke tijd
In januari 2018 kreeg Sarah’s vader te horen dat er een tumor achter zijn borstbeen zat. Na een lange en zware strijd leken de artsen hem in september van dat jaar beter te verklaren. Helaas werden er in januari 2019 uitzaaiingen gevonden op zijn longvlies, waardoor zijn situatie uitzichtloos bleek te zijn. Voor Sarah en haar familie betekende dit een enorme klap. Het besef van de kwetsbaarheid van het leven was ineens heel duidelijk aanwezig.
Documentaire ‘Onder de donkere wolk’
Sarah besloot haar ervaringen vast te leggen in de documentaire ‘Onder de donkere wolk’. De titel weerspiegelt de duisternis en onzekerheid die kanker met zich meebrengt. De constante stress, angst en verdriet hangen als een donkere regenwolk boven het hoofd van degenen die ermee geconfronteerd worden. Voor Sarah was het maken van deze documentaire een manier om haar emoties te uiten en anderen bewust te maken van de impact van kanker op jongeren.
Eenzaamheid en onbegrip
Tijdens de periode dat haar vader ziek was, voelde Sarah zich vaak eenzaam en onbegrepen. Mensen om haar heen behandelden haar als een breekbaar porseleinen popje, in plaats van als een sterke jonge vrouw die ook haar kwetsbare kant mocht laten zien. Samen met haar zus Elena deelde ze weinig emoties, waardoor ze zich nog eenzamer voelde in hun gedeelde verdriet.
Verlies en rouw
Helaas verloor Sarah haar vader in april 2023 op slechts 60-jarige leeftijd. Het verdriet en de rouw die ze voelt, zijn nog steeds aanwezig en zullen altijd een deel van haar blijven. Het proces van rouwverwerking is lang en intens, maar met de steun van haar zusje Elena kon Sarah langzaam beginnen met het delen van haar emoties en het verwerken van het verlies van hun vader.
Steun en begrip
In haar documentaire spreekt Sarah ook met lotgenoten die soortgelijke ervaringen hebben meegemaakt. Het delen van verhalen en emoties gaf haar een gevoel van herkenning en begrip. Het besef dat ze niet alleen is in haar verdriet, heeft Sarah geholpen om haar eigen situatie beter te accepteren en te verwerken.
Pleit voor meer steun
Sarah miste tijdens haar moeilijke periode de juiste steun en begeleiding die gericht was op jongvolwassenen met zieke ouders. Ze pleit ervoor dat er meer aandacht komt voor deze groep en dat er speciale plekken worden gecreëerd waar zij terecht kunnen voor steun en begeleiding. Gelukkig lijkt er nu een plek te komen bij Poppy’s in Oosterhout, waar jongeren met vergelijkbare ervaringen elkaar kunnen ontmoeten en steun vinden.
Toekomstige bijeenkomsten
Poppy’s zal op woensdag 9 oktober een speciale bijeenkomst organiseren waar Sarah’s documentaire vertoond zal worden en waar jongeren met elkaar in gesprek kunnen gaan. Dit is slechts het begin, want er zullen maandelijkse bijeenkomsten worden georganiseerd met workshops en uitstapjes om jongeren te ondersteunen in hun rouwproces. Sarah benadrukt dat het niet alleen draait om praten over gevoelens, maar ook om samen te zijn en steun te vinden bij elkaar.
