Ad (75) overleefde Eindhovense hotelbrand: ‘Ik knoopte lakens aan elkaar’ – Heldhaftige overlevende deelt verhaal van ontsnapping
Ad de Bruijn (75) uit Tilburg heeft de angstaanjagende hotelbrand bij ’t Silveren Seepaerd in het centrum van Eindhoven overleefd. Deze tragische gebeurtenis vond plaats 53 jaar geleden en blijft tot op de dag van vandaag een van de grootste rampen in de geschiedenis van Eindhoven. Als werknemer van het hotel was Ad slechts 22 jaar oud toen hij zijn leven redde door lakens aan elkaar te knopen en via het raam te ontsnappen. Op het Stationsplein in Eindhoven zal later deze maand een gedenksteen worden onthuld ter nagedachtenis aan de slachtoffers.
De ochtend van dinsdag 28 september 1971 zal voor Ad de Bruijn voor altijd in zijn geheugen gegrift staan. Rond half zes brak er een verwoestende brand uit in ’t Silveren Seepaerd, een luxe hotel tegenover het NS-station met vier verdiepingen. Helaas resulteerde deze tragedie in de dood van elf van de 86 hotelgasten, terwijl negentien anderen gewond raakten. Ad, destijds werkzaam als kelner, sliep die nacht met twee collega’s op de bovenste verdieping van de linnenkamer. “Als er evenementen waren, mochten we daar overnachten als het laat werd,” herinnert hij zich. Deze keer sliep hij daar vanwege de volgeboekte kamers.
Toen Ad door zijn collega werd gewekt en naar het raam werd geduwd, besefte hij de ernst van de situatie. “Er is brand,” riep zijn collega terwijl ze naar de dikke rook en vliegende vonken aan de achterkant van het gebouw keken. Snel trok Ad een broek aan en begon aan zijn ontsnappingspoging. Terwijl zijn collega’s de ene kant op vluchtten, besloot Ad de andere richting op te gaan, een keuze die zijn leven zou redden.
Door de rook heen en weer te navigeren, probeerde Ad eerst bij mevrouw Hoppenbrouwers te komen, een oudere dame aan wie ze regelmatig eten bezorgden. Helaas slaagde hij er niet in haar te bereiken en keerde hij terug naar boven, waar hij een natte handdoek om zijn mond bond om de rook te filteren. De brand woedde inmiddels hevig en Ad stelde voor om lakens aan elkaar te knopen als laatste redmiddel. Met trillende handen en een zware druk op zijn schouders, wist hij zichzelf via het raam naar beneden te laten zakken tot op het dak, waar hij veilig kon ontsnappen.
De nasleep van de brand bracht Ad naar het ziekenhuis, waar hij behandeld werd voor ademhalingsproblemen. Het besef van de nabijheid van de dood en het verlies van mensenlevens raakte Ad diep. Terwijl hij herstelde, kreeg hij te horen dat mevrouw Hoppenbrouwers het niet had overleefd, samen met anderen die de vreselijke brand niet hadden kunnen ontvluchten. Tijdens zijn ziekenhuisverblijf kreeg Ad ook te horen dat zijn vader op sterven lag, wat de emotionele last van de gebeurtenissen alleen maar verzwaarde.
De impact van de hotelbrand op het leven van Ad was onmiskenbaar. Zelfs jaren later bleef hij de herinnering aan die fatale nacht met zich meedragen, vooral tijdens vakanties waar hij uit voorzorg een touw meenam voor noodgevallen. Het trauma van de brand sleet langzaam, maar bleef altijd een deel van zijn leven.
Bijna 53 jaar na de tragedie is er op het Stationsplein in Eindhoven niets wat nog verwijst naar het eens zo imposante ’t Silveren Seepaerd. Het gebouw werd na de brand gesloopt en vervangen door appartementen en winkels. De onthulling van de gedenksteen op 28 september zal een belangrijk moment zijn voor Ad en andere overlevenden en nabestaanden, als een blijvende herinnering aan de slachtoffers van de hotelbrand die Eindhoven voor altijd heeft getekend.
