Thomas Erikson, een Zweedse auteur van 59 jaar oud, is wereldwijd bekend als de bestverkopende auteur van de Surrounded By-serie van boeken over persoonlijke ontwikkeling, gericht op menselijk gedrag en communicatie. Hij heeft 20 jaar geprobeerd om gepubliceerd te worden voordat hij zijn succesvolle boekenreeks begon. Hij geeft jaarlijks 120 toespraken en lezingen, waaronder een stop in het Tuschinski Theater in Amsterdam op dinsdag. De zelfverzekerde goeroe van zelfvertrouwen geeft toe dat hij een gok nam toen hij zijn boek Surrounded by Idiots in 2014 zelf publiceerde. Hij startte met een eerste oplage van 10.000 exemplaren, drie keer meer dan hem werd geadviseerd, en het betaalde zich uit: er zijn nu in totaal zeven boeken in de serie en er zijn wereldwijd meer dan tien miljoen exemplaren verkocht.
Erikson beweert de meest vertaalde Zweedse auteur te zijn en is verrast dat zijn werk nu beschikbaar is in 70 verschillende talen. Hij negeert kritiek op zijn werk liever en richt zich liever op de positieve interacties met lezers bij zijn evenementen, die zich richten op communicatieve vaardigheden, zelfbewustzijn, manipulatie, menselijk gedrag, narcisme en leiderschap. Hij stopte bij de Dam Yankee-podcast om te praten over zijn ervaringen met publiceren na 20 jaar schrijven, de levensstijlgewoonten die hij toeschrijft aan zijn persoonlijk succes, en waarom hij denkt dat gezinshuizen tegenwoordig verontrustend stil zijn.
DY: Jouw serie heeft meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht, maar het is zeker niet het enige boek dat je hebt geschreven, toch?
TE: Dat klopt. Ik begon eigenlijk mijn schrijfcarrière als thrillerauteur. Ik publiceerde een paar boeken in 2011 en 2012. Ze werden zelfs vertaald naar het Nederlands. Dat was vele jaren geleden. Maar daar begon het. Ik schreef 20 jaar lang zonder gepubliceerd te worden. Ik ben duidelijk geen natuurlijk talent… vorig jaar ben ik weer overgestapt naar fictie en het is ook in het Nederlands gepubliceerd. Het boek heet Miljardair, wat Billionaire in het Engels is. Het is eigenlijk een leuk project. Het doet het redelijk. Omdat ik van schrijven houd, van fictie, van verhalen vertellen en het creëren van universums. En ik hoef niet alles bij te houden. Ik kan dingen verzinnen.
DY: Denk je dat we te open en te bereid zijn om onszelf af te leiden van wat er om ons heen gebeurt?
TE: Ja, absoluut. En ik denk dat we 100 mijl per uur in de absoluut verkeerde richting gaan. We zijn constant op zoek naar dopamine kicks, en zelfs volwassenen staan op vliegvelden, in de rij, bij stoplichten, met hun kinderwagen, met het kind en kijken naar hun telefoons. Het is niet goed gedrag. Ik gaf laatst een lezing op een boekenbeurs ergens in Europa. Een vraag van een dame uit het publiek was dat ze een studie had gelezen. Ze zei dat de huizen stil worden en dat is zorgwekkend. Ouders worden behoorlijk gestrest omdat de stilte zich in de huizen nestelt. Iedereen in het gezin zit op zijn telefoon of laptop. Niemand kan gewoon een film kijken en het verhaal bespreken omdat iedereen tegelijkertijd zijn telefoon in de hand heeft. De tieners spelen een videospel op de telefoon, omdat een film kijken niet genoeg is. Het gaat om dopamine, wat zeer verslavend is.
