Het erotische drama ‘Emmanuelle’ uit 1974 is terug van weggeweest
Schande was het, een regelrechte schande! Emmanuelle hebben we het over, een erotisch drama in de bioscopen van 1974. Tegelijkertijd (of daarom juist) waren diezelfde bioscopen bommetjevol voor de Franse film met de Nederlandse Sylvia Kristel als hoofdrolspeelster. Exact een halve eeuw later is er opnieuw een Emmanuelle.
Er zullen heel wat mensen in 1974 met rode oortjes de bios uitgelopen zijn. Zoiets hadden zij op het grote witte doek nog nooit gezien. Expliciete seksscènes, masturbatie, verkrachting, vrijende vrouwen, seks in een vliegtuig: het kwam allemaal langs. Dat resulteerde in heel wat gemopper, maar wereldwijd ook in 300 miljoen bezoekers. Hoe zal de versie van 2024 zijn? Metro bekeek Emmanuelle alvast voor de Filmrecensie van de Week.
Foto: Netflix France
Sylvia Kristel wereldster door Emmanuelle
Het scheelde niet veel of Emmanuelle 1974 was door de Franse president van toen verboden. Dat ging niet door, in tegenstelling tot het schrappen van de verkrachtingsscène in Groot-Brittannië. De film kreeg het 18+-labeltje en daarmee was het rumoer wel verstomd. De aandacht – of gewoon de seks en de telkens naakte Sylvia Kristel – zorgde voor 300 miljoen bezoekers wereldwijd. Emmanuelle is nog altijd een van de succesvolste Franse films aller tijden. Kristel werd een seksbom en een wereldster. Zij keerde later nog terug in Emmanuelle 2 (1975) en 7 (1993), twee keer met veel minder succes. Sylvia Kristel werd maar 60 jaar.
Emmanuelle had maar weinig om het lijf
Het verhaal van de halve eeuw oude Emmanuelle had eh, nou ja, niet veel om het lijf. Kristel speelde de jonge vrouw van een Franse diplomaat, die zich in Bangkok stierlijk verveelt. Zij gaat op zoek naar invulling van haar tijd en ‘genot’ blijkt daarom een prima hobby te worden. Dat begint al in het vliegtuig, na een vakantie in Parijs.
Het verhaal van Emmanuelle 2024 gaat anders, wat meteen de gedachte aan een remake van het oudje wegneemt. Regisseur Audrey Diwam gaf in een interview toe dat zij voor dit werk de film van toen nooit helemaal uitgezeten had. Zij baseerde het huidige verhaal echter óók op het boek van de Franse Emmanuelle Arsan uit 1959. Hoe dat met de twee verschillende filmverhalen dan precies zit, dat weet ondergetekende niet (misschien het boek maar eens lezen). Maar wat Diwan aanstond: het boek is geschreven ‘vanuit de vrouw’, terwijl de film met Sylvia Kristel nogal een mannending was.
Nieuwe zoektocht naar genot
In de nieuwe Emmanuelle heeft de hoofdpersoon wel een nuttig bestaan, maar zien we geen man in haar leven. Zij beoordeelt hotels (of zoiets) voor een investeringsgroep. Net als ‘haar voorgangster’ is zij op zoek naar verloren genot en vliegt zij in haar eentje naar Hong Kong voor een zakenreis. In deze metropool heeft ze diverse sensuele ontmoetingen. De pijlen zijn echter vooral gericht op ene Kei, een mysterieuze man die haar voortdurend ontwijkt. Een man ook die standaard in kamer 2701 verblijft, maar daar nooit slaapt. Als hij iets over zijn doen en laten loslaat, concludeert Emmanuelle: „Hoe meer antwoorden je geeft, hoe minder ik over je weet.” Wat is gebleven: (een vleugje) seks in het vliegtuig.
Emmanuelle in het hotel in Hong Kong. Foto: Netflix France
Nou, daar zijn we er qua verhaal wel mee. De Sylvia Kristel van nu is de Franse Noémie Merlant. De 35-jarige actrice uit Parijs is uitstekend, maar geen bekend gezicht voor de Nederlandse bioscoopganger. Merlant zet een wat kille, berekenende dame neer, die op een of andere manier toch fascineert. Wat dat betreft ga je als kijker met haar mee en is de film wel uit te zitten. Emmanuelle is echter tráááááááááááág, minstens zo traag als in 1974. Opvallende genoeg heeft deze versie leeftijdslabeltje 12 gekregen, hij is dan ook behoorlijk braaf. Die rode oortjes van een halve eeuw geleden? Die ga je niet zien.
Beoordeling uit 5: 2
Metro’s Filmrecensie van de Week lees je op woensdagavond. Op donderdag verschijnen nieuwe titels meestal in de Nederlandse bioscopen (zoals Emmanuelle.). Verslaggever Erik Jonk kiest de films uit. Binnenkort: Rokjesnacht, over daten in 2024 via een matchmaker.
Een virus, pokken en mondkapjes: het is van alle tijden, blijkt in Een Schitterend Gebrek
Pijn in de buik van film over toeslagenaffaire: ‘Gewoon dieper graven, dan vind je wel wat’
Reacties
